指光润的耳珠。
引 元•袁桷 《红梅赋》：“弃明月之寒璫，缀飞琼以为琲。”
寒 [ hán ] 1. 冷，与“暑”相对。如 寒冬。寒色。寒衣。寒冽。寒带。寒战。寒噤。寒食（节名，在清明前一天。古人从这一天起不生火做饭，也有的地区把清明当作“寒食”）。寒喧。寒来暑往。唇亡齿寒。2. 害怕。如 寒心。3. 穷困，有时用作谦辞。如 寒门。寒伧。寒舍。寒窗（喻艰苦的学习环境）。寒酸。寒士（旧指贫穷的读书人）。[更多解释]
珰 [ dāng ] 1. 古代妇女戴在耳垂上的装饰品。2. 中国汉代武职宦官帽子的装饰品，后借指宦官。3. 屋椽头的装饰，即“瓦当”。[更多解释]
hán fēng
yī pù shí hán
hán jià
hán qì
hán lěng
yán hán
gāo hán
pín hán
hán suān
hán shǔ
fáng hán
nài hán
kǔ hán
hán wēi
qīng hán
hán kǔ
hán chen
tiān hán dì dòng
hán xuān
dāng dāng
dāng láng
dīng dāng
láng dāng
dīng líng dāng láng
bù hán ér lì
jī hán jiāo pò
xū hán wèn nuăn
wèn hán wèn nuăn
hán dōng là yuè
chūn hán liào qiào
jìn ruò hán chán
hán lái shǔ wăng
shǔ jiǔ hán tiān
chún wáng chǐ hán
shí nián hán chuāng
tí jī háo hán
hán căn căn
hán dǒu dǒu
hán chàn chàn
hán jìn jìn
hán lì lì
hán lǐn lǐn
hán sī sī
hán sēn sēn
hán sōu sōu
xiăng dāng dāng
wèn hán wèn rè
bù jī bù hán
hán huā wăn jié
shí zăi hán chuāng
suì hán sōng băi
hán shǔ jiă
dào chūn hán
hán shǔ biăo
guăng hán gōng
fù shāng hán
zhà nuăn hái hán
suì hán zhī sōng băi
běn gé lā hán liú
jǐng liè hán quán shí
寒珰的拼音是：hán dāng点击 图标播放寒珰的发音。
