出身寒微而才能杰出的人。犹寒微。
出身寒微而才能杰出的人。
引 五代 王定保 《唐摭言·好放孤寒》：“李太尉 德裕 颇为寒畯开路，及謫官南去，或有诗曰：‘八百孤寒齐下泪，一时南望 李崖 州。’”宋•赵彦卫 《云麓漫钞》卷七：“若本朝尚科举，显人魁士皆出寒畯。”清•阮元 《小沧浪笔谈》卷二：“﹝ 吴念湖 ﹞尤喜奬誉后辈，一时寒畯多倚赖之。”康有为 《大同书》戊部第一章：“昔人禁世官，讥世卿，以伸寒畯而致之平等。”
犹寒微。
引 清•和邦额 《夜谭随录·冯勰》：“世之衰也，一变而为请託，更变而为贿赂，寒畯之士，遗于野矣。”
出身贫寒而具有才能的人。也作「寒俊」。
引 《资治通鉴·卷二一六·唐纪三十二·玄宗天宝六年》：「文臣为将，怯当矢石，不若用寒畯胡人。」
寒 [ hán ] 1. 冷，与“暑”相对。如 寒冬。寒色。寒衣。寒冽。寒带。寒战。寒噤。寒食（节名，在清明前一天。古人从这一天起不生火做饭，也有的地区把清明当作“寒食”）。寒喧。寒来暑往。唇亡齿寒。2. 害怕。如 寒心。3. 穷困，有时用作谦辞。如 寒门。寒伧。寒舍。寒窗（喻艰苦的学习环境）。寒酸。寒士（旧指贫穷的读书人）。[更多解释]
畯 [ jùn ] 1. 指中国西周时管理奴隶耕种的官。[更多解释]
hán fēng
yī pù shí hán
hán jià
hán qì
hán lěng
yán hán
gāo hán
pín hán
hán suān
hán shǔ
fáng hán
nài hán
kǔ hán
hán wēi
qīng hán
hán kǔ
hán chen
tiān hán dì dòng
hán xuān
bù hán ér lì
jī hán jiāo pò
xū hán wèn nuăn
wèn hán wèn nuăn
hán dōng là yuè
chūn hán liào qiào
jìn ruò hán chán
hán lái shǔ wăng
shǔ jiǔ hán tiān
chún wáng chǐ hán
shí nián hán chuāng
tí jī háo hán
hán căn căn
hán dǒu dǒu
hán chàn chàn
hán jìn jìn
hán lì lì
hán lǐn lǐn
hán sī sī
hán sēn sēn
hán sōu sōu
wèn hán wèn rè
bù jī bù hán
hán huā wăn jié
shí zăi hán chuāng
suì hán sōng băi
hán shǔ jiă
dào chūn hán
hán shǔ biăo
guăng hán gōng
fù shāng hán
zhà nuăn hái hán
suì hán zhī sōng băi
běn gé lā hán liú
jǐng liè hán quán shí
jiǔ jiǔ xiāo hán tú
dōng gé líng lán hán liú
jiù hán mò rú chóng qiú
pō hú wáng qǐ hán xì
è yǔ shāng rén liù yuè hán
yà hán dài zhēn yè lín qì hòu
寒畯的拼音是：hán jùn点击 图标播放寒畯的发音。
