亦作“寒？”。贫寒。指贫寒之人。
亦作“寒寠”。
贫寒。
引 《三国志·魏志·荀攸传》“顒 忧惧自杀” 裴松之 注引《汉末名士录》：“郭 贾 寒窶，无他资业。”《新唐书·邓景山传》：“景山 与 刘晏 善，其后家寒窶， 晏 屡经纪之，嫁其孤女。”清•黄宗羲 《左副都御史赠太子少保谥忠介四明施公神道碑铭》：“公起自孤童，身至大僚，不改寒寠之习。”
指贫寒之人。
引 宋•苏辙 《次韵答王巩》：“子孙尽豪俊，岂类世寒寠。”明•唐顺之 《祭孙南野太仆文》：“人皆谓公出自紈袴，公之居官一如寒窶。”
寒 [ hán ] 1. 冷，与“暑”相对。如 寒冬。寒色。寒衣。寒冽。寒带。寒战。寒噤。寒食（节名，在清明前一天。古人从这一天起不生火做饭，也有的地区把清明当作“寒食”）。寒喧。寒来暑往。唇亡齿寒。2. 害怕。如 寒心。3. 穷困，有时用作谦辞。如 寒门。寒伧。寒舍。寒窗（喻艰苦的学习环境）。寒酸。寒士（旧指贫穷的读书人）。[更多解释]
窭 [ jù ] 1. 〔～数〕用茅草结成的圆圈。放在头上做顶东西的垫子。2. 贫穷，贫寒。如 窭家子（贫穷人家的子弟）。[更多解释]
hán fēng
yī pù shí hán
hán jià
hán qì
hán lěng
yán hán
gāo hán
pín hán
hán suān
hán shǔ
fáng hán
nài hán
kǔ hán
hán wēi
qīng hán
hán kǔ
hán chen
tiān hán dì dòng
hán xuān
bù hán ér lì
jī hán jiāo pò
xū hán wèn nuăn
wèn hán wèn nuăn
hán dōng là yuè
chūn hán liào qiào
jìn ruò hán chán
hán lái shǔ wăng
shǔ jiǔ hán tiān
chún wáng chǐ hán
shí nián hán chuāng
tí jī háo hán
hán căn căn
hán dǒu dǒu
hán chàn chàn
hán jìn jìn
hán lì lì
hán lǐn lǐn
hán sī sī
hán sēn sēn
hán sōu sōu
wèn hán wèn rè
bù jī bù hán
hán huā wăn jié
shí zăi hán chuāng
suì hán sōng băi
hán shǔ jiă
dào chūn hán
hán shǔ biăo
guăng hán gōng
fù shāng hán
zhà nuăn hái hán
suì hán zhī sōng băi
běn gé lā hán liú
jǐng liè hán quán shí
jiǔ jiǔ xiāo hán tú
yāng jù lì mó luó
dōng gé líng lán hán liú
jiù hán mò rú chóng qiú
pō hú wáng qǐ hán xì
è yǔ shāng rén liù yuè hán
寒窭的拼音是：hán jù点击 图标播放寒窭的发音。
