儒士。
儒士。参见“儒士”。
引 《史记·郦生陆贾列传》:“沛公 敬谢先生,方以天下为事,未暇见儒人也。”晋•葛洪 《抱朴子·行品》:“甄《坟》、《索》之渊奥,该前言以穷理者,儒人也。”元•无名氏 《合同文字》第二折:“学做儒人,指望待跃锦鳞,过 禹门。”
儒 [ rú ] 1. 指读书人。如 儒生。腐儒。通儒(指博识多闻的大学者)。儒林(儒者之林,旧指学术界)。儒雅(读书人所具有的温文尔雅的风貌)。2. 中国春秋战国时代以孔子、孟子为代表的一个学派。如 儒家。儒教(即“孔教”)。儒士。儒术。儒学。3. 同“懦”,懦弱。[更多解释]
人 [ rén ] 1. 由类人猿进化而成的能制造和使用工具进行劳动、并能运用语言进行交际的动物。如 人类。2. 别人,他人:“~为刀俎,我为鱼肉”。待~热诚。3. 人的品质、性情、名誉。如 丢人,文如其人。[更多解释]
rén mén
rén mín
gè rén
rén lèi
bēi tiān mǐn rén
rén yuán
rén wù
gōng rén
lăo rén
rén cái
rén shēng
qìn rén xīn pí
rén kǒu
bìng rén
fū rén
kè rén
dí rén
rén shì
nǚ rén
rén shù
shī rén
zhǔ rén
wàn rén kōng xiàng
rén qún
rén dà
jūn rén
rén gé
rén xīn
rén quán
rén tǐ
rén lì
dà rén
yǐn rén rù shèng
yòng rén
huá rén
rén jiā
sī rén
rén wén
jiā rén
rén jiān
qīn rén
míng rén
fă rén
xíng rén
rén mă
shāng rén
gǔ rén
shì rén
rén shēn
chéng rén
guó rén
rén xìng
xīn rén
wén rén
ài rén
fù rén
rén xuăn
nán rén
yóu rén
儒人的拼音是:rú rén点击 图标播放儒人的发音。