英俊豪爽;人品高超,性格豪爽。
例 风姿俊爽。少而俊爽。
英 smart and expansive;
才华出众,性格豪爽。
引 南朝•宋 刘义庆 《世说新语·方正》:“武子 儁爽,恐不可屈。”南朝•宋 刘义庆 《世说新语·赏誉》:“济 虽儁爽,自视缺然。”《北史·薛辩传》:“辩 幼而儁爽,俶儻多大略,由是豪杰多归慕之。”《新五代史·杂传·霍彦威》:“少遭兵乱, 梁 将 霍存 掠得之,爱其儁爽,养以为子。”
俊美爽朗。
引 《晋书·卷三五·裴秀传》:「楷风神高迈,容仪俊爽。」《三国演义·第三七回》:「忽见一人,容貌轩昂,丰姿俊爽,头戴逍遥巾,身穿皂布袍,杖藜从山僻小路而来。」
儁 [ jùn ] 1. 古同“俊”。[更多解释]
爽 [ shuǎng ] 1. 明朗,清亮。如 爽目。2. 轻松,利落。如 清爽。凉爽。爽口。3. 痛快,率( shuài )直。如 爽朗。爽快。爽利。豪爽。直爽。4. 差失,违背。如 爽信。爽约(失约)。毫厘不爽。屡试不爽。5. 干脆,索性。如 爽性。6. 舒服。如 爽心。爽意。爽适。身体不爽。爽 [ shuāng ] [更多解释]
shén qīng qì shuăng
qiū gāo qì shuăng
shuăng yuē
shuăng kuài
qīng shuăng
liáng shuăng
shuăng lăng
háo shuăng
zhí shuăng
shuăng zhí
shuăng kǒu
yīng zī sà shuăng
tiān gāo qì shuăng
lǚ shì bù shuăng
shuăng rán ruò shī
shuăng shuăng
shuăng shēn fěn
rén féng xǐ shì jīng shén shuăng
shuăng lì
shuăng shén
shuăng mài
bào yìng bù shuăng
bù shuăng
bù shuăng lì
sà shuăng
huá shuăng
mèi shuăng
jīng shuăng
áng shuăng
lăng jùn
shuăng cuì
qiàn shuăng
cuì shuăng
shuăng sà
xiāo shuăng
să shuăng
shū shuăng
qīng qīng shuăng shuăng
tián shuăng
nèn shuăng
jiăo shuăng
yú shuăng
shuăng qì
líng shuăng
sù shuăng
sǒng shuăng
shuăng xìng
gān shuăng
gāo shuăng
shuăng bá
shuăng mù
shuăng dàn
shuăng bié
shuăng dāng
shuăng chàng
shuăng dàng
shuăng dé
shuăng fă
shuăng fā
shuăng huì
儁爽的拼音是:jùn shuăng点击 图标播放儁爽的发音。