指排行第二的男子。即二郎神。指晋·杜轸与李骧。指唐·郎颖兄弟。泛指子侄辈。
指排行第二的男子。
引 唐•白居易 《闻龟儿咏诗》诗：“怜渠已解咏诗章，摇膝支颐学二郎，莫学二郎吟太苦，纔年四十鬢如霜。”
即二郎神。
引 宋•洪迈 《夷坚支癸志·蔡七得银器》：“伟丈夫者，俗所谓 二郎 是已。”《西游记》第六回：“那大圣已至 灌江口，摇身一变，变作 二郎爷爷 的模样。”《红楼梦》第四十回：“鸳鸯 道，凑成‘二郎游五岳’。 薛姨妈 道：世人不及神仙乐。”
指 晋•杜轸 与 李骧。
引 《晋书·良吏传·杜轸》：“﹝ 蜀郡 杜軫 ﹞累迁尚书郎……时 涪 人 李驤 亦为尚书郎，与 軫 齐名，每有论议，朝廷莫能踰之，号 蜀 有二郎。”
指 唐•郎颖 兄弟。 《新唐书·儒学传中·郎馀令》：“祖 颖，字 楚之，与兄 蔚之 俱有名。
引 隋 大业 中为尚书民曹郎， 蔚之 位左丞， 煬帝 语称‘二郎’。”
泛指子侄辈。参见“二郎作相”。
引 宋•刘克庄 《解连环·戊午生日》词：“愿世世、相守茅檐，便宰相时来，二郎休作。”
二 [ èr ] 1. 数名。如 一加一（在钞票和单据上常用大写“贰”代）。2. 双，比。如 独一无二。3. 两样，别的。如 二话。不二价。[更多解释]
郎 [ láng ] 1. 对年轻男子的称呼。如 大郎。郎才女貌。2. 对某种人的称呼。如 货郎。女郎。3. 旧时妻称夫或情人。如 郎君。4. 封建时代的官名。如 郎中（①古官名；②中医医生）。侍郎。员外郎。5. 姓。郎 [ làng ] 1. 〔屎壳～〕“蜣螂”的俗称。[更多解释]
èr zhàn
xīn láng
nǚ láng
èr hú
fă láng
dú yī wú èr
láng zhōng
yī èr
bù èr fă mén
èr shǒu
èr liú
èr jìn zhì
jiē èr lián sān
yī qīng èr chǔ
yī gān èr jìng
shǔ yī shǔ èr
shuō yī bù èr
yè láng zì dà
shí èr fēn
èr huà bù shuō
láng dāng
dì èr
zhàng èr
èr liú zǐ
èr băi wǔ
èr bă dāo
bù èr mén
èr ér yī
èr gān zǐ
èr wǔ ǒu
èr huà méi shuō
yī fēn wéi èr
yī lái èr qù
sān xīn èr yì
yī qióng èr bái
niú láng zhī nǚ
hé èr wéi yī
diào er láng dāng
lüè zhī yī èr
háo wú èr zhì
pīn mìng sān láng
jiāng láng cái jìn
láng cái nǚ mào
èr dào fàn zǐ
bié wú èr zhì
yī qīng èr bái
qī shí èr háng
yì shí èr niăo
yán wú èr jià
hēng hā èr jiàng
qiān láng láng
suǒ láng láng
èr èr hū hū
èr èr hǔ hǔ
bù láng bù xiù
diăn yī diăn èr
èr hé èr miàn
èr shí èr shǐ
二郎的拼音是：èr láng点击 图标播放二郎的发音。
