好口才。
引 唐•白居易 《三游洞序》:“俄而峡山昏黑,云破月出,光气含吐,互相明灭,晶荧玲瓏,象生其中;虽有敏口,不能名状。”
敏 [ mǐn ] 1. 迅速,灵活。如 敏捷。敏感。敏锐。敏达(敏捷而通达事理)。灵敏。聪敏。神经过敏。2. 奋勉。如 敏求(勉力以求)。[更多解释]
口 [ kǒu ] 1. 人和动物吃东西和发声的器官(亦称“嘴”)如 口腔。口才。口齿。口若悬河。2. 容器通外面的地方。如 瓶子口。3. 出入通过的地方。如 门口。港口。4. 特指中国长城的某些关口(多用作地名)如 古北口。喜峰口。5. 破裂的地方。如 口子。[更多解释]
rén kǒu
chū kǒu
mén kǒu
chuāng kǒu
jìn kǒu
kǒu hào
kǒu qì
găng kǒu
kǒu dài
kǒu mì fù jiàn
hù kǒu
kǒu àn
jiè kǒu
hăi kǒu
quē kǒu
lù kǒu
shāng kǒu
kǒu wěn
xīn fú kǒu fú
mǐn ruì
shēng kǒu
xiōng kǒu
jiē kǒu
kǒu yīn
guān kǒu
kǒu qiāng
kǒu zhào
kǒu zǐ
wèi kǒu
rù kǒu
kǒu jìng
kǒu wèi
kǒu liáng
hé kǒu
kǒu yǔ
kǒu ruò xuán hé
dù kǒu
qiāng kǒu
kǒu shuǐ
shān kǒu
kāi kǒu
duì kǒu
mù dèng kǒu dāi
zhāng kǒu
xìn kǒu kāi hé
kǒu shù
mǐn găn
kǒu tóu
mǐn jié
suí kǒu
kǒu shì xīn fēi
líng mǐn
kě kǒu
zhāng kǒu jié shé
shùn kǒu
jī mǐn
cōng mǐn
kǔ kǒu
shàng kǒu
shuăng kǒu
敏口的拼音是:mǐn kǒu点击 图标播放敏口的发音。