带剑的骑士。
喻勇武。
引 晋•袁淑 《效曹子建乐府＜白马篇＞》：“剑骑何翩翩， 长安 五陵间。”唐•王勃 《拜南郊颂》：“戈船泛月，剑骑横霜。”
引 南朝 梁 陆倕 《石阙铭》：“剑骑穹庐之国，同川共穴之人。”
剑 [ jiàn ] 1. 古代的一种兵器。如 宝剑。长剑。剑鞘。剑术。剑拔弩张（形容形势紧张，一触即发，后亦喻书法雄健）。刻舟求剑。[更多解释]
骑 [ qí ] 1. 跨坐在牲畜或其他东西上。如 骑马。骑射。骑兵。骑者善堕（经常骑马的常会掉下马来；喻擅长某事物的人，反而容易大意，招致失误）。2. 兼跨两边。如 骑缝盖章。3. 骑的马或乘坐的其他动物（旧读jì）如 坐骑。4. 骑兵，亦泛指骑马的人（旧读jì）如 轻骑。铁骑。车骑。5. 一人一马的合称（旧读jì）如 千骑。千乘万骑。[更多解释]
kǒu mì fù jiàn
qí bīng
jī jiàn
băo jiàn
qí shì
kè zhōu qiú jiàn
jiàn bá nǔ zhāng
dāo guāng jiàn yǐng
dōng fāng qí
shàng fāng băo jiàn
chún qiāng shé jiàn
qí hǔ nán xià
qí mă zhăo mă
fēng dāo shuāng jiàn
hú fú qí shè
xué shū xué jiàn
jiàn jí jù jí
jiàn jí lǚ jí
jù jí jiàn jí
qí mă xún mă
qí lǘ mì lǘ
qí niú mì niú
jiàn jǐ sēn sēn
gù jiàn qíng shēn
jié sì lián qí
xiàng zhuāng wǔ jiàn
shuāng rèn jiàn
máng rén qí xiā mă
mí hóu qí tǔ niú
qí hè shàng wéi yáng
qí hè wàng yáng zhōu
nán jiàn sān xiān shēng
qí cáo bù jì mă
qí hè gēng yáng zhōu
qí lǘ yín bà shàng
qí lǘ fēng xuě zhōng
qí niú dú hàn shū
qí shàng yáng zhōu hè
shàng fāng zhăn mă jiàn
shí nián mó yī jiàn
shū jiàn ēn chóu lù
tiě qín tóng jiàn lóu
lù jiàn bù píng ， bá jiàn xiāng zhù
xiàng zhuāng wǔ jiàn ， yì zài pèi gōng
xiàng zhuāng wǔ jiàn ， zhì zài pèi gōng
xiàng zhuāng zhī jiàn ， zhì zài pèi gōng
míng qiāng róng yì duǒ ， àn jiàn zuì nán fáng
pèi jiàn
jiàn wǔ
jiàn qiáo
jiàn qiáo dà xué
qí hè
zhòng jiàn
lì jiàn
jiàn má
qí zuò
tiě qí
huā jiàn
jiàn xiá
剑骑的拼音是：jiàn qí点击 图标播放剑骑的发音。
