亦作“绵蛮”。
《诗·小雅·绵蛮》:“绵蛮黄鸟,止于丘阿。”毛传:“绵蛮,小鸟貌。”朱熹集传:“绵蛮,鸟声。”王国维《观堂集林·尔雅草木虫鱼鸟兽名释例下》:“虫之小者曰蠛蒙,鸟之小者亦曰绵蛮,殆皆微字之音转。”《文选·何晏〈景福殿赋〉》:“绵蛮黮?。”李善注:“《韩诗》曰:'绵蛮黄鸟',薛君曰:'绵蛮,文貌。'”历来诗文中多用小鸟、鸟声二说。指小鸟或鸟鸣声。
亦作“緜蛮”。
泛指鸟语。
引 明·刘兑《金童玉女娇红记》:「一会价弄睆?新腔,一会价学绵蛮妙语。」
《诗经·小雅》的篇名。共三章。根据〈诗序〉:「绵蛮,微臣刺乱也。」或谓微臣苦于行役之诗。首章二句为:「绵蛮黄鸟,止于丘阿。」
绵 [ mián ] 1. 蚕丝结成的片或团,供絮衣被、装墨盒等用。如 丝绵。绵绸。绵里藏针。2. 像丝绵那样柔软或薄弱。如 绵薄。绵软。绵力。3. 像丝绵那样延续不断。如 绵延。绵联。绵长。绵亘。连绵。4. 性情温和。如 他平时挺绵。[更多解释]
蛮 [ mán ] 1. 粗野,凶恶,不通情理。如 野蛮。蛮横( hèng )。蛮不讲理。2. 愣,强悍。如 一味蛮干。3. 中国古代称南方各族。如 蛮荒。4. 方言,相当于“很”如 蛮好。[更多解释]
mián yán
chán mián
yě mán
mián mián
lián mián
mán hèng
mián cháng
mián ruăn
ruăn mián mián
lián mián qǐ fú
lián mián bù duàn
mián lǐ zhēn
hú jiăo mán chán
chán mián fěi cè
mián lǐ cáng zhēn
mán mán
mián mián mín mín
mián mián bù duàn
mián mián bù jué
mián mián bù xī
mián mián guā dié
mán shǒu mán jiăo
cǐ hèn mián mián
fú shòu mián mián
guā dié mián mián
qíng yì mián mián
mán hèng wú lǐ
mán bù jiăng lǐ
mián lì bó cái
mián mián bù jué , màn màn nài hé
mán zǐ
mián gèn
mián yáng
mán yí
zhū mán
hăi mián
mán rén
pú sà mán
mián yáng shì
nán mán
hèng mán
mián bái táng
mán xìng zǐ
mián bó
mán huāng
mán lǐ
xiōng mán
mián zhǐ
mán gàn
mán jiāo
mián lì
wǔ líng mán
yán mián
ěr mián
mù mián
zhèng mián
bū mán
mián lǐ bó cái
绵蛮的拼音是:mián mán点击 图标播放绵蛮的发音。