比翼鸟。
水兽名。
鸟声。
引 《山海经·西山经》:“崇吾之山,有鸟焉,其状如鳧,而一翼一目,相得乃飞,名曰蛮蛮。”郭璞 注:“比翼鸟也,色青赤,不比不能飞,《尔雅》作鶼鶼鸟也。”
引 《山海经·西山经》:“刚山 之尾, 洛水 出焉,而北流注於 河,其中多蛮蛮。其状鼠身而鳖首,其音如吠犬。”
引 唐•韦应物 《听莺曲》诗:“忽似上林翻下苑,绵绵蛮蛮如有情。欲囀不囀意自娇,羌儿弄笛曲未调。”唐•张籍 《登楼寄胡家兄弟》诗:“独上西楼尽日閒,林烟演漾鸟蛮蛮。”
一种雌雄并翅双飞的鸟。参见「比翼鸟」条。
神话传说中的水怪。
引 《山海经·西山经》:「又西二百里,至刚山之尾,洛水出焉,而北流注于河,其中多蛮蛮,其状鼠身而鳖首,其音如吠犬。」
状声词。形容鸟鸣声。
引 唐·张籍〈登楼寄胡家兄弟〉诗:「独上西楼尽日闲,林烟演漾鸟蛮蛮。」
蛮 [ mán ] 1. 粗野,凶恶,不通情理。如 野蛮。蛮横( hèng )。蛮不讲理。2. 愣,强悍。如 一味蛮干。3. 中国古代称南方各族。如 蛮荒。4. 方言,相当于“很”如 蛮好。[更多解释]
yě mán
mán hèng
hú jiăo mán chán
mán mán
mán shǒu mán jiăo
mán hèng wú lǐ
mán bù jiăng lǐ
mán zǐ
mán yí
zhū mán
mán rén
pú sà mán
nán mán
hèng mán
mán xìng zǐ
mán huāng
mán lǐ
xiōng mán
mán gàn
mán jiāo
wǔ líng mán
bū mán
yí mán
mán zú
mán chán
máng mán
mán kē
chī mán
mián mán
zāng kē mán
mán yì
mán tóng
mán qiú
mán mò
mín mán
miăo mán
diāo mán
mán jìn
fǔ kuài
mán bào
mán biān
mán bó
mán chá
mán bù
mán chàng
mán chù
mán chóng
mán chǔ
mán chuán
mán chuáng
mán chuí
mán cūn
mán dǐ
mán dàn
mán dí
mán dòng
mán ér
mán fú
蛮蛮的拼音是:mán mán点击 图标播放蛮蛮的发音。