草木细弱，随风披拂貌。
指草木茂密貌。
纷错的草木花卉。
喻衰世。
引 《楚辞·刘安＜招隐士＞》：“青莎杂树兮，薠草靃靡。” 王逸 注：“随风披敷。” 洪兴祖 补注：“靃靡，弱貌。” 唐•玄奘 《大唐西域记·婆罗痆斯国》：“果木扶疏，茂草靃靡。” 唐•顾况 《白鹭汀》诗：“靃靡汀草碧，淋森鷺毛白。”
引 唐玄宗 《端午三殿宴群臣探得神字》诗序：“时雨近霽，西郊靃靡而一色；炎云作峯，南山嵯峨而异势。”
引 刘师培 《文说·宗骚》：“详记礼制，侈列物名，冠剑陆离，舆衞纷溶，云旗星盖，邃宇高堂，靃靡千名，鏤错万状……此则考名物者所当稽也。”
引 南朝•宋 鲍照 《观漏赋》：“徒婴刃而知惧，岂潜机之能觉。惟生经之靃靡，亦悲长而懽促。”
靃 [ huò ] 1. 象声词，鸟疾飞声，也泛指迅疾声：“雍人缕切，鸾刀若飞，应刃落俎，～～霏霏。”2. 古通“藿”，豆叶。3. 古地名。[更多解释]
靡 [ mí ] 1. 浪费，奢侈。如 靡荡。靡费。侈靡。2. 分散。如 靡散（消灭）。3. 古同“糜”，糜烂。靡 [ mǐ ] [更多解释]
fēng mí
tuí mí
suǒ xiàng pī mí
mí mí zhī yīn
mí mí
huò huò
huò mí mí
cù cù mí chěng
mí mí zhī shēng
mí mí zhī lè
mí shì mí jiā
zhī sǐ mí tā
wěi mí
wěi mǐ bù zhèn
fēng mǐ yī shí
mǐ bù yǒu chū ， xiăn kè yǒu zhōng
mí tuī
shē mí
màn mí
mǐ lì
yín mí
jīng mí
jǐng mí
mí bì
fēng mǐ yī shì
mí jì
wěi mǐ
wēi mí
pī mí
chǐ mí
mí fèi
wěi huò
mí báo
mí biàn
mí cái
mí cháng
mí căo
mí chěng
zhì sǐ mí tā
wàng fēng pī mǐ
mí huáng
mí tā
jí mí
sháo mí
mǐn mí
mí diē
mí yí
huò mí
mí chǐ
mí dá
mí cóng
靃靡的拼音是：huò mí点击 图标播放靃靡的发音。
