亦作“晴熏”。
日光照射。
亦作“晴熏”。日光照射。
引 唐•杜甫 《宣政殿退朝晚出左掖》诗:“天门日射黄金牓,春殿晴曛赤羽旗。”唐•杜甫 《寄岳州贾司马六丈巴州严使君》诗:“阴散 陈仓 北,晴熏 太白 巔。”明•徐渭 《驾归自阅群望于衢恭赋》诗:“桃李晴曛禁苑烟,鑾舆新幸北郊旋。”
晴 [ qíng ] 1. 天空中无云或云很少。如 晴天。晴朗。晴和。晴丽。晴爽。晴碧。晴雨表。[更多解释]
曛 [ xūn ] 1. 落日的余光。2. 暮,昏暗。如 曛黄。曛黑。曛暮。曛旭(夕阳与朝日,形容早晚)。[更多解释]
qíng lăng
qíng tiān
qíng tiān pī lì
qíng kōng wàn lǐ
yǔ guò tiān qíng
xūn xūn
bàn qíng bàn yīn
qíng yǔ biăo
dà qíng tiān
rén jiān zhòng wăn qíng
qíng tiān kāi shuǐ lù
yǐn hú shàng chū qíng hòu yǔ
zhuăn qíng
xīn qíng
xiăng qíng
xuě qíng
qíng yǔ jì
qíng kōng
qíng hăo
fàng qíng
qíng míng
qíng xù
xūn xù
róng qíng
hōng qíng
xī qíng
nèn qíng
qíng ăi
qíng měi
qíng guāng
yīn qíng
zhăn qíng
xūn huáng
rì xūn
xūn hān
xūn hēi
xūn huì
xūn mèi
xūn nuăn
xūn mù
xūn rán
xūn yān
xūn rì
xūn xiăo
qíng xūn
xié xūn
xì xūn
xī xūn
yán xūn
fēng bēi rì xūn
cán xūn zhú tiān
qíng tūn
qí qíng
qíng sī
qíng hào
qíng kōng pī lì
wàn lǐ qíng kōng
qíng zhòu
huà lóng diăn jīng
晴曛的拼音是:qíng xūn点击 图标播放晴曛的发音。