古管乐器。篴，同“笛”。
古管乐器。篴，同“笛”。一本作“竪篴”。
引 《文献通考·乐十一》：“簫管之制，六孔，旁一孔加竹膜焉。足黄钟一均声。或谓之尺八管，或谓之竖篴，或谓之中管。尺八，其长数也，后世宫县用之；竖篴，其植如篴也；中管，居长篴短篴之中也。今民间谓之簫管，非古之簫与管也。”
竖 [ shù ] 1. 直立，直立的，与“横”相对。如 竖立。竖井（一种垂直的矿井）。竖琴。竖起耳朵听。2. 汉字笔形之一，自上往下。3. 上下的或前后的方向，与“横”相对。如 竖着写。4. 旧称未成年的童仆，小臣，引申为卑贱的。如 童竖。竖子（ａ．童仆；ｂ．鄙贱的称呼，如“竖竖不足与谋”。亦称“竖小子”）。[更多解释]
篴 [ zhú ] 1. 古书上说的一种竹。篴 [ dí ] 1. 古同“笛”。[更多解释]
shù lì
héng qī shù bā
héng tăng shù wò
héng méi shù mù
zhí shù shù
héng shuō shù shuō
wāi bā shù bā
héng méi shù yăn
sào zhǒu diān dào shù
héng méi máo shù yăn jīng
héng bù niān shù bù tái
héng tiāo bí zi shù tiāo yăn
héng căo bù dòng ， shù căo bù ná
héng căo bù ná ， shù căo bù niān
héng căo bù niān ， shù căo bù dòng
héng zhēn bù niān ， shù xiàn bù dòng
héng shù
shù zhí
shù zǐ
shù qín
shù qīng tíng
dào shù
xiăo shù zǐ
shù jǐng
zhí shù
sī shù
juē shù
tī shù
qī shù
héng sān shù sì
yān shù
jué shù
tóng shù
pú shù
niè shù
lín dí
shù diāo
chù shù
yăn shù
héng dăo shù wò
dāng shù
jié shù
dăn hán fā shù
dú shù yī zhì
gǔ shù
huàn shù
wán shù
mù shù
ér shù
èr shù
fù shù
shù huàn
jiăo shù
rǔ shù
juē shù xiăo rén
bì shù
gǔ hán máo shù
shù dāo
竖篴的拼音是：shù dí点击 图标播放竖篴的发音。
